We nemen deel met onze modulebaan Scherpenheuvel - Zichem aan Eurospoor 2016 te Utrecht. Aan deze clubbaan is vele jaren gewerkt. Het eindstation Scherpenheuvel werd eerst gemaakt, daarna volgde de éne module na de andere totdat we de Demer onder de brug lieten stromen. Verder kunnen we eigenlijk niet, want anders kunnen we onze clubbaan niet meer opstellen op onze werklocatie.

Op de site van Eurospoor vindt u nog meer informatie, o.a. kan u daar doorklikken naar het artikel dat verschenen is in het blad Modelspoor Magazine april 2015.

Op onze site kan u via de mediagalerij doorklikken naar foto's en een filmpje over de baan.

Tot op de beurs?

Aan alle mooie liedjes komt een einde, dus ook aan ons avontuur in Utrecht.

Zondag 30 oktober 17.00 zijn we begonnen met het demonteren van onze baan. Ondertussen zijn we een geoliede machine geworden en één uur en half later was alles ingepakt en konden we terug huiswaarts keren.

De 3 dagen beurs zijn eigenlijk voorbij gevlogen. Alles was heel goed geregeld, een pluim voor de organisatie!

We maakten tijdens deze beurs ook ons debuut op TV, zie onze videogalerij voor het fragment uit het NOS journaal van vrijdag 28 oktober.

Tegelijkertijd kregen we een vermelding in hun geschreven persartikel:

Voor veel modelbouwers is de werkelijkheid namaken de grote charme van de hobby. Ze doen het om nostalgische redenen of vanuit historisch besef. De Vlaming Eric van Bocxlaer reconstrueerde een spoorlijn uit de jaren zestig in de Belgische Kempen. De spoorlijn verdween, het traject werd een fietspad, het station is nu een jongerenhuis.
Laatst liet hij de baan zien aan een tachtigjarige. “Ze herkende alles, haar moeder werkte achter het buffet in het station. Ze vertelde dat ze op het perron fietste als de laatste trein vertrokken was.” (Bron: http://nos.nl/artikel/2140197-modeltreinliefhebbers-zijn-bouwers-of-juist-kilometervreters.html)

Als schrijver van dit artikel en zijnde dezelfde persoon als waar ze van spreken in het NOS artikel, moet ik wel vermelden dat de bouw van deze baan zeker niet het werk was van één persoon, integendeel, een hele ploeg heeft jaren aan deze baan gewerkt, deze baan is een eindproduct van jaren bouwplezier.

Voor het volledige artikel kan u terecht op de site van de NOS.

De vele positieve reacties zijn een hart onder de riem om verder te doen met hetzelfde elan.

Dit hebben we ook weer achter de rug. Heel veel positieve reacties van de mensen van Scherpenheuvel. Het was voor velen jeugdherinneringen ophalen. Er was, een nu 80-jarige dame, die als kind 's avonds met de fiets op het perron fietste, haar moeder baatte immers het buffet uit in het station. Er waren zoveel verhalen.

Wij hadden veel historisch opzoekingswerk verricht, maar toch waren er een aantal foutjes volgens enkele meningen. Bvb de goederenloods zou veel langer hebben bestaan dan aangenomen. Op de plannen die wij als basis genomen hebben, was de goederenloods niet getekend.

Ook zou er bij de kolenboer een kleine draaischijf zijn geweest die met paardekracht (een echt paard dus!) werd aangedreven, dit om de wagons haaks binnen te kunnen rijden.

Ook hadden velen de vraag ' Wanneer bouwen jullie verder naar Zichem?' Tja misschien wordt het wel ooit eens een idee, alleen hoe gaan we dat ooit vervoeren?

Naar aanleiding van deze tentoonstelling verschenen er ook artikels in de pers, zie onderaan het artikel bij de bijlagen.

Zie ook onze mediagalerij voor enkele sfeer foto's.

Dank aan iedereen die dit mogelijk maakte en eraan meewerkte.

Scherpenheuvel is een voormalig station op de niet meer bestaande spoorlijn 30 Zichem - Scherpenheuvel. Deze enkelsporige lijn verbond het station van Zichem, op de lijn 35 Leuven - Aarschot - Hasselt, met het bedevaartsoord Scherpenheuvel. Deze lijn, lokaal “het rutteke” genoemd, was eveneens de kortste spoorweglijn voor reizigersverkeer in Belgie.

Deze baan functioneert met een eenvoudige digitale bediening voor het treinverkeer. Elke trein wordt handgestuurd binnen en buiten gebracht. Vanuit de fiddle yard worden de treinen naar het station verzonden. De communicatie gebeurt door een eenvoudig en veilig systeem met houten bordjes die het rood/groen signaal en het nummer van de betreffende trein weergeven. Op de fiddle yard zorgt een analoge sturing voor de nodige rangeerbewegingen van de treinen.

De keuze van deze baan, naar een voorstel van Peter Van Gestel, ging vooraf aan een uitgebreid onderzoek naar plannen, oude foto’s en een meting van het profiel van de baan, waarbij Peter de landmeter- eigenschappen van zijn vader inschakelde. Speciale dank gaat ook uit naar de NMBS voor de originele plannen van het station en naar spoorwegfotograaf Roger Vissers die de laatste beelden van het station en van de laatste trein vanuit Scherpenheuvel voor het nageslacht wist te bewaren.